Ineens lig je dan in het ziekenhuis

Hallo. Hier weer eens een vrij persoonlijke blog. Deze blog gaat in het kort over de afgelopen dagen. Want er is best veel gebeurd zeg. Laat ik beginnen bij vorige week dinsdag. Toen merkte ik ineens buikkrampen. Ik dacht toen nog ‘oh geen buikgriep’. Woensdag werd de pijn helaas erger. Donderdag naar de huisarts met toen al een opgezette buik. Volgens de huisarts was het normaal en zou het overgaan. Buikgriep heerst namelijk weer. Maar vrijdag werd mijn buik nog een stukje groter. Zaterdag was het dan helemaal compleet met een enorme opgezette buik. Ik voelde mij een soort van zwanger. Ik maak er een grap over, maar het was geen grap. Mijn buik was nog niet eerder zo enorm opgezet. Toen Flo in de avond thuiskwam en mij op de bank zag schrok hij. Ik heb toen in de avond het ziekenhuis gebeld en we konden vrijwel meteen langskomen. Toen begon het ergste wat ik tot nu toe beleefd heb denk ik. Allerlei onderzoeken, bloed, pols, buik voelen, drukken, echo en ga zo maar door. Uren verstreken en de pijn werd alleen maar erger. Het is inmiddels zondagochtend 04.30 uur (denk ik) als ze besluiten om te opereren. Op de scan bleek dat mijn darm zich compleet gedraaid heeft en de maag afgeklemd had. Met als gevolg dat de darm enorm is ‘gegroeid’. Een stuk wat normaal zo 30 cm is, is gegroeid naar 1,5 meter. Ja geen typefout echt 1,5 meter. De arts die mij opereerde heeft dat nog nooit gezien. Hoe het zo extreem kon groeien wordt nog onderzocht, maar ze vermoeden dat ze daar wellicht niet achter gaan komen. Dus sinds zaterdag lig ik in het ziekenhuis. Na een eerste nacht vol pijn, na de operatie, gaat het vandaag, woensdag 12.06.2024, weer aardig goed. De pijn is er nog, maar niet meer zo extreem. De buik is ook niet meer zo dik als die was. De artsen en ook de verpleegkundigen zijn aardig tevreden hoe het zich nu langzaam ontwikkelt. Als ik een beetje geluk heb mag ik misschien vrijdag alweer naar huis. Dat zou echt een feestje zijn! Om je zo ineens zo hulpeloos en zwak te voelen is echt niet fijn. Ik leef vrij gezond, sport veel en houd van het leven. Dat is zo in een paar dagen tijd veranderd. We waren er gelukkig op tijd bij. Ik wil niet denken aan wat er had kunnen gebeuren als we zaterdag niet naar het ziekenhuis waren gegaan. Dus nu werken aan herstel en voorzichtig de boel weer oppakken. Gisteren zijn Flo en ik alweer een stukje gelopen, zelfs buiten en zelfs traplopen. Dat voelde zo goed, die frisse lucht en het feit dat ik alweer zo kan lopen. Ik ben enorm blij met de steun van Flo en van onze familie en vrienden. Ook mijn collega’s van Smyths Toys Bremen wil ik bedanken. Dat gevoel dat er mensen aan je denken is enorm fijn. Zo genoeg voor deze blog. Als er iets nieuws is, zal ik dat zeker melden. Mocht iemand iets willen weten, vragen mag altijd.

Lieve groeten,

Sebastiaan